Psalm 137
Jeruzalem, ik vergeet je nooit
1 We woonden bij de rivieren van Babel
en we huilden,
want we dachten aan Jeruzalem.
2 We maakten geen muziek meer,
we hingen onze harpen aan een boom.
3 Maar van onze vijanden moesten we vrolijk zijn.
Ze zeiden: ‘Zing voor ons over Jeruzalem,
zing een vrolijk lied.’
4 Maar dat konden we niet,
zingen over de Heer in het land van de vijand.
5 Jeruzalem, nooit zal ik jou vergeten.
Liever maak ik nooit meer muziek,
6 liever zwijg ik voor altijd
dan dat ik jou vergeet.
Jij bent het liefste wat ik heb.
De vijanden worden gestraft
7 Heer, straf de vijanden uit Edom.
Want toen Jeruzalem werd verwoest,
riepen ze: ‘Weg met die stad, breek alles maar af!’
8 Babel, ook jij zult verwoest worden.
Gelukkig zijn de mensen die jou straffen,
die met jou doen wat jij met ons hebt gedaan.
9 Gelukkig zijn de mensen die jouw inwoners grijpen
en ze allemaal vernietigen.
© Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap
