Wat een mooie uitdaging: het vertellen van het kerstverhaal tijdens Kerst met de Zandtovenaar! De bedoeling was dat ik het verhaal letterlijk uit de Bijbel zou lezen, dat werd een stuk makkelijker en beeldender door de nieuwe vertaling: Bijbel in Gewone Taal. Die vertaling sluit namelijk meer aan bij de manier waarop we tegenwoordig met elkaar praten.

Kerst is voor mijzelf ook een belangrijk ankerpunt. Het kerstverhaal gaat over hoop en liefde, over dat God het goed heeft gemaakt met mensen. De Bijbel vertelt over de hoop op een betere wereld, en daar houd ik me aan vast, want je kan gerust zeggen dat onze huidige wereld behoorlijk in brand staat. Ik probeer dat principe ook zo goed en kwaad als het gaat te ‘leven’, want ik denk dat, als je zelf goed doet, dat anderen jou ook goed zullen behandelen.

Ook bij ons thuis is de Bijbel in Gewone Taal al een vertaling die al veel gelezen wordt. Met mijn oudste dochter (11 jaar) las ik 1 Korintiërs 13, een beroemd stukje over geloof, hoop en liefde. In de Bijbel in Gewone Taal is ‘hoop’ ‘vertrouwen’ geworden. Dit woord is eigenlijk veel sterker dan hoop. Met mijn dochter kreeg ik een leuk gesprek over wat het verschil is. Vertrouwen is een woord, dat ‘hoop’ een zekerder gevoel geeft. Niet hoop als-in ‘hopelijk’, maar vol vertrouwen dat het echt goed komt. Dat is mooi om te lezen. Ik kreeg de Bijbel in Gewone Taal daarna ook niet meer terug van mijn dochter. Geweldig om zulke gesprekken te kunnen hebben over de inhoud van de Bijbel! Want de inhoud van de Bijbel is al ingewikkeld genoeg, nog los van de taal. Leuk om daarover te kunnen praten met elkaar.

Zo lezen we thuis met enige regelmaat uit deze Bijbel met het hele familie. En straks kijken we natuurlijk ook met elkaar naar de uitzending op televisie, kijken hoe pappa het doet en die is zelf ook best nieuwsgierig.

🙂