‘Welk verhaal gaan we lezen als we jullie kinderen dopen?’ vroeg ik de ouders. Na een aantal jaren wat minder betrokken geweest te zijn bij de kerk hadden ze de afgelopen tijd juist volop meegedraaid. En ze hadden besloten hun dochters van 4 en 6 te laten dopen.

Een verhaal met water Een verhaal met water werd het. Dat ligt natuurlijk voor de hand, want water is zo ongeveer het meest zichtbare (en voelbare) onderdeel van de doop. Al bladerend in de Kijkbijbel kwamen we het verhaal van ‘de man die gedoopt wilde worden’ tegen. Een mooi verhaal over de eunuch uit Ethiopië, die door Filippus gevraagd wordt of hij begrijpt wat hij leest, en daarna gedoopt wordt (Handelingen 8:26-39). Dat verhaal kenden de kinderen, en konden we mooi in de dienst lezen.

Klasgenootjes komen ook ‘De klasgenootjes, die moeten ook komen!’ zei de moeder. Natuurlijk! Wat is er nu mooier dan mee te vieren dat een vriendinnetje gedoopt wordt. Dus trok ik op een morgen met de Kijkbijbel naar groep 2 en 3 van de basisschool. ‘Waarom heeft die man van die mooie kleren aan?’ vroeg de ene. En de ander was erg nieuwsgierig of zijn vriendinnetje in de kerk net zo helemaal onder water ging als de man op de plaat. Heerlijk om zo het verhaal met hen te verkennen.

Rond het doopvont En toen was het zondagmorgen. Alle kinderen, ook de klasgenootjes, zaten rond het doopvont. Stap voor stap legde ik uit wat er gebeurde. En toen doopte ik. Met verwondering keken de kinderen toe. De meisjes gingen niet zo kopje onder als die meneer in de Kijkbijbel, maar nat waren ze wel!

De eigen Bijbel in Gewone Taal Daarna werd er gelezen uit de Bijbel in Gewone Taal. De jongste van de twee gedoopte meisjes mocht de Bijbel geven aan de bijbellezeres van die morgen. Het was hun eigen ‘grote’ Bijbel, die ze thuis sinds kort ook af en toe lazen. De jongste was apetrots dat er nu uit ‘hun’ Bijbel gelezen werd. We lazen het verhaal van de man die gedoopt werd, met op de achtergrond de platen uit de Kijkbijbel. De kinderen kenden het verhaal nu al een beetje en ze keken goed mee.

Niet zomaar een Bijbel Na afloop ging de Bijbel in Gewone Taal weer mee naar huis. Nu was het niet meer zomaar een Bijbel, maar ook de Bijbel waar we in de kerk uit gelezen hadden toen ze waren gedoopt. Ik hoop dat deze twee meisjes en hun ouders nog vaak aan hun doop zullen terug denken als er uit deze Bijbel gelezen wordt!

Marieke den Braber is predikant in de PKN.