16 December 2015

De ontmaskering

Psalm 131

1 Een lied van David. Voor de reis naar Jeruzalem.

Ik ben veilig bij de Heer Heer, ik voel me niet beter dan anderen,
ik denk niet dat ik belangrijk ben
of dat ik alles kan.

2 Nee, ik ben rustig en stil,
ik voel me veilig bij u,
zoals een kind in de armen van zijn moeder.

3 Israël, vertrouw op de Heer,
nu en altijd!

In onze 20+ groep, met kerkelijke en buitenkerkelijke twintigers en dertigers, zit ook een jongeman die gevlucht is uit Iran. Telkens als ik hem ontmoet worden mijn ogen geopend voor een wereld die ik niet ken. Een wereld van boten over de Middellandse zee, van regeringen waar je niet tegen mag protesteren, een wereld van gevoelens van onveiligheid en angst.

Zijn kwetsbaarheid is als een ontmaskering. De maskers van mijn westerse blik met vooroordelen, de welvaart die ik misschien wel liever helemaal niet met anderen wil delen.

En als ik hem ontmoet, dan voel ik me niet beter dan anderen, dan vind ik mezelf niet meer belangrijk en dan denk ik al helemaal niet meer dat ik alles kan. Want hij vertelt dat je in zijn land de ander ontvangt als God zelf. In hem ontmoet ik een stukje van God. Dan gebeurt er wat in Psalm 131 in de Bijbel in Gewone taal zo treffend beschreven wordt: ik word rustig en vooral stil. Ik merk dat ik dichter bij God kom, omdat God naar me toe komt in die ander. In die vreemdeling die geen vreemdeling meer is. Samen zijn wij veilig, zoals een kind in de armen van zijn moeder.

Ds. Jantine van Iersel-Veenhof is protestants predikant in De Lichtbron in Wateringen en richt zich op missionaire kerkvernieuwing in de bestaande kerk.